HATI HATI IN PARADISE

HATI HATI IN PARADISE
Dus, ik was in Kuta Lombok, achterop bij Natalie en om 1 of andere reden, raakten we van de weg, remde ze verkeerd en schoven we over het asfalt.
1e indruk, dju, effe bekomen en terug op de scooter.
Locals kwamen aangelopen, namen planten die langs de weg stonden en gebruikten het sap ervan om op onze wonden te doen. Deze bleken toch te erg om terug op de brommer te stappen, er zat eerder een ziekenhuisbezoek in...

Een local met een pick-up stopte en nam ons mee. Natalie voorin en ik met de brommer mee in de achterbak. Was een lange, pijnlijke rit, niet de beste van mijn leven!

In het ziekenhuis hebben ze onze wonden grondig (!) uitgekuist, 1 of ander Chinees medicijn erop gesmeerd dat super hard prikte als de verpleger niet als een gek op de wonde blies.
Natalie moest zelfs een paar draadjes in haar knie.

De vulkaan beklimmen was dus geen optie meer en de duikplannen die we hadden voor de volgende dag mochten ook opgeborgen worden!
De volgende dagen bestonden uit: opstaan - ontbijt - medicatie - naar t ziekenhuis (klinik heet da hier :) ) om verzorgd te worden (en op de foto gaan met de verplegers) - nog eten om de medicatie te kunnen nemen en verder niks! We konden maar amper lopen en mochten de wonden niet vuil of nat maken!

Na een paar dagen niks doen, namen de uitbaters van same same ons met de auto mee naar een strand voor de zonsondergang, heerlijk om terug 'buiten' te komen! Omdat we stilaan toch beter werden, maar met de wonden nog niet echt veel mochten of konden doen, gingen we naar GILI MENO. Klein, paradijselijk eiland waar ik twee jaar geleden ook was geweest.

Natalie had daar al iets geboekt voor een paar dagen eerder, had het gecancelled, maar wilde toch voor een nachtje gaan. Dus wij, na een laatste ziekenhuisbezoek, met de taxi en de boot naar ons paradijs! Natalie had geboekt in gili meno eco hostel --> wat een kakplek! Charlotte, je beschrijving klopte als een bus! 1 nacht heb ik er geslapen, op een slecht, dun matrasje, zo goed als buiten voor 130000 rp! Wat véél te veel is! (De volgende nachten sliep ik voor 80000 in een eigen kamer met dubbel bed, ventilator en privé badkamer met wc met smart wash :), wc in da hostel was een gat dat harder stonk dan de dixies op Werchter na en heel weekend!) (over Werchter gesproken, ben ik blij dat ik mijn vlucht niet heb verzet om de foo fighters te kunnen zien :) )

Na een paar dagen Gili Meno (ze kenden ons nog in da barretje Anne :) ) zag mijn knie er nog niet echt goed uit, maar ik was het stilzitten beu, dus vertrok ik op een 4-daagse boottrip naar Flores en Komodo national park.

Dat mijn knie er nog niet echt goed uitzag kon ik onder andere opmaken aan de keren dat mensen mij vroegen wat er gebeurd was...

Tijdens de boottrip (alle, boot... Meer een kartonnen doos.. We sliepen met zijn allen op het dek met een dakje erboven op dunne matrasjes terwijl de boot verder vaarde --> 1 nacht op zo'n wilde zee, dat de helft van de boot dacht dat we zouden zinken (incl helft van de crew) wat af en toe ook gebeurt met die boten!)

Dus, tijdens die trip stopten we ook om te wandelen naar een waterval, zoutmeer, uitzicht vanop een berg en snorkelen (waar uiteindelijk mijn korsten van weggingen :) ).
Leuke manier om naar Flores te reizen, leuke mensen leren kennen, ukulele nog eens bovengehaald...

In FLORES aangekomen, ging ik met een paar Hollanders, een Canadese en een Britse naar dezelfde slaapplek, daar kwamen we nog een Belg tegen en een venezuelaan en met z'n negenen vertrokken we twee dagen later op verkenningstocht met scooters. (Elk 1, ik maak niet nog eens dezelfde fout!!)

Mannekes, mannekes, Flores is ongelofelijk mooi! De mensen zijn super vriendelijk.
Met scooters door dorpjes en iedereen werpt je een glimlach toe of een 'hello miss' (ook vaak mister), of buleh (wat vreemdeling ofzo betekent) of turis, of love you, of kushandjes en de meeste kindjes staan aan de kant te smeken voor een high 5 en dat in de meest prachtige decors!
Bergen, regenwoud, rijstvelden, rivieren, vulkanen, traditionele dorpen...

De 1e nacht stopten we in LEMBOR, want daar zou een guesthouse zijn.
We stopten in het centrum om te vragen waar we moesten zijn en in een mum van tijd leek het of er een volksvergadering was... Iedereen stopte om naar ons te KIJKEN.
Ook 1 man stopte om ons een bed aan te bieden, alle, een slaapplaats!
Alle 9 mochten we in zijn huis slapen, gratis (wat ook een Indonesisch woord is trouwens! Net zoals 500 andere Nederlandse woorden)
TOPERVARING! Met een paar mensen naar de markt om later avondeten te maken, plaatselijke drank gehaald (arak) en gezellig op het terras gezeten, muziek erbij, af en toe een nieuwe vriend des huizes die kwam kijken, of niet echt vrienden, die dan vanaf de straat kwamen kijken.

De jongens kregen een matje op de grond en de 3 meisjes mochten in een bed slapen.
Soms is het toch leuk om een meisje te zijn :)

Volgende dag, terug op pad. We zijn in totaal een week op pad geweest, langs WAEREBO, een traditioneel dorpje, tot aan KELIMUTU, een vulkaan met gekleurde meren.
Super mooi, lange ritten op de scooter (amai mijn gat!!) maar de schrik is wel weg intussen :) leuke trip!
In ende nog wel een vervelende local tegengekomen, maar ik heb geen zin om daarover te schrijven nu :)

Terug in LABUAN BAJO was het tijd om de verlenging van mijn visum te regelen en te duiken!!!

KOMODO NATIONAL PARK! WAUW!!
3 dagen gedoken met MANTA RHEI, gerund door een Belgische familie. Mooie duiken, lekker eten (redelijk Belgisch, zelfs Luikse wafels!!) en leuke mensen.
TOPPER: BATU BOLONG (alsof je in een aquarium duikt met haaien en schildpadden. En natuurlijk ook de mantas!!!

Na een laatste feestje in labuan bajo was het tijd om de Ferry te nemen naar SULAWESI, laatste stop voor ik sander ga zien in Vietnam!

Leuke vooruitzichten!
:) x

Ps HATI HATI betekent PAS OP! Tijdens de roadtrip zijn er 3 van ons gecrasht, ikke gelukkig ni! Op t gemakske deze keer dacht ik zo! 1 keer is genoeg :)