eerste dagen, een verslag
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sara
12 Februari 2008 | Suriname, Paramaribo
VERSLAG PARAMARIBO
’s Morgens om zes uur vertrokken naar Schiphol. Tijdens de rit was het echt Belgisch-Nederlands strontweer en was Jan me aan het zeggen dat hij alleen al voor het weer blij zou zijn om te kunnen vertrekken naar de Tropen... Viel dat even tegen!
Het afscheid ging op het eerste zicht vrij goed. Ik kon me redelijk goed houden, totdat ik aan het aanschuiven was bij de paspoort en boardingcard controle... Tijdens het aanschuiven nog een paar keer achterom kijken en zwaaien en na de controle nog een laatste blik, laatste zwaai en toen... toch wel enkele traantjes, gelukkig moet je in Schiphol nogal wat wandelen vooraleer je aan de gate bent, zodat het ergste toch al voorbij was toen ik de rest van de avontuuriers vond.
Negen uur en half in het vliegtuig dan... Pfff, geen meevaller, niet echt kunnen slapen, niet echt veel ruimte, geen super films, niet het beste eten (een chinese portie kip, rijst en groenten!), maar we hebben het wel overleefd! Het vooruitzicht van de warmte en de zon hield ons overeind!!!!
Landen in Paramaribo en uit moeten stappen in de gietende regen was dan ook een koude douche!
Welkom in de Tropen!
We werden opgewacht door Mr. Blockland, Ina en Romeo. Geweldige mensen, ze hebben al enorm veel voor ons geregeld. Bij Ina ga ik waarschijnlijk ook een deel van mijn stage doen, zij geeft Kinderzang en Spel op de L. Simonsschool.
De tocht naar de stad was, ondanks de regen, overweldigend! Zoveel groen, palmbomen, dichte bossen, nog nooit zoveel bomen bij elkaar gezien!
Na een uurtje rijden kwamen we moe aan bij onze verblijfplaats voor de komende maanden. Redelijk hevige confrontatie... Een tropengeur, weinig luxe (wel een tv, die we nog niet hebben opgezet!), al onmiddellijk een paar muggenbeten, een salamander die over de keukenmuur kruipt (en er nu nog altijd zit! We zouden hem al niet meer kunnen missen!). Dat was voor Amber en mij toch een eerste moeilijk moment, we voelden ons een beetje verloren. Ik heb dan maar troost gezocht op het thuisfront en dat ook gevonden (bedankt muppie!!).
De volgende morgen zag het er allemaal al helemaal anders uit. Het weer was nog wel niet geweldig, maar een goede nachtrust had ons toch beide goed gedaan.
Na het ontbijt kwam de taxi ons halen voor een eerste bezoek aan onze stageschool.
Veel leerkrachten met stuk voor stuk ononthoudbare namen, geen ramen, een strenge juf Ina en een directielokaal dat meer op een kippenhok leek! Die Surinamers kunnen echt met honderd dingen tegelijk bezig zijn!
Daarna is Ina met ons en de anderen naar de andere stagescholen gereden en enkele praktiche zaken geregeld (een Surinaamse SIM-kaart => nummer 5978967719 moet misschien wel een plus voor, berichtjes kunnen best naar mijn gewoon nummer gestuurd worden, ze komen niet aan op de Surinaamse, een stratenkaart van Paramaribo, wat wel nodig is, ik heb nog steeds geen Aha-Erlebnis gehad in de stad en ben er toch al ettelijke keren doorgereden, gewandeld, gefiets, gebust...)
We zijn afgezet bij het huis waar de andere studenten in verblijven, wat een verschil in luxe! Geen stank, geen salamanders, een vloer waar je op blote voeten durft lopen, maar niet echt het avontuurlijke gevoel natuurlijk! Dan zijn we op zoek gegaan naar eten en hebben we een roti shop gevonden, halleluja, straf spul!!! Ik schrok ervan dat mijn maag en darmen er zo positief op reageerden, onze monden stonden in brand!
De volgende dag werden we verwacht op het commissariaat voor een inburgeringscursus. Wat hebben we daar geleerd? Wees voorzichtig!!!! Dat zullen we dan ook maar doen! We zijn daarna ook voor het eerst naar de Waterkant gegaan, net Bangkok, zo’n drukte en hitte!!! Dan hebben we daar de bus genomen (tegen dat je doorhebt waar de bus staat die je nodig hebt, duurt even! Prijs uzelf gelukkig met de Roosevelt!!)
In de late namiddag zijn we dan fietsen gaan huren, wat een opluchting! De automobilisten rijden hier als cowboys! Na verschillende ritjes heb ik nog altijd de verkeersregels niet door! Ik denk dat die er niet zijn, de snelste krijgt voorrang en fietsers en wandelaars moeten oppassen, het rijk van koning Auto! De Surinamers fietsen ook niet, alleen de stagaires of de witte meiden zoals ze hier zeggen!
Kort samengevat is het hier dus al wel goed meegevallen, we voelen ons stilaan thuis op ons appartementje, we beginnen onze buurt al wat te kennen, we beginnen mekaar al wat te kennen en het weer slaat ook stilaan om (iedereen heeft al een couchke zoals ze zeggen!)
De Surinamers vallen ook reuze mee, een warm, gastvrij en humoristisch volk. Zelfs op de openbare instanties maken ze grapjes in hun officiële voordrachten. We voelen ons hier echt welkom en dat doet wel deugd!
’s Morgens om zes uur vertrokken naar Schiphol. Tijdens de rit was het echt Belgisch-Nederlands strontweer en was Jan me aan het zeggen dat hij alleen al voor het weer blij zou zijn om te kunnen vertrekken naar de Tropen... Viel dat even tegen!
Het afscheid ging op het eerste zicht vrij goed. Ik kon me redelijk goed houden, totdat ik aan het aanschuiven was bij de paspoort en boardingcard controle... Tijdens het aanschuiven nog een paar keer achterom kijken en zwaaien en na de controle nog een laatste blik, laatste zwaai en toen... toch wel enkele traantjes, gelukkig moet je in Schiphol nogal wat wandelen vooraleer je aan de gate bent, zodat het ergste toch al voorbij was toen ik de rest van de avontuuriers vond.
Negen uur en half in het vliegtuig dan... Pfff, geen meevaller, niet echt kunnen slapen, niet echt veel ruimte, geen super films, niet het beste eten (een chinese portie kip, rijst en groenten!), maar we hebben het wel overleefd! Het vooruitzicht van de warmte en de zon hield ons overeind!!!!
Landen in Paramaribo en uit moeten stappen in de gietende regen was dan ook een koude douche!
Welkom in de Tropen!
We werden opgewacht door Mr. Blockland, Ina en Romeo. Geweldige mensen, ze hebben al enorm veel voor ons geregeld. Bij Ina ga ik waarschijnlijk ook een deel van mijn stage doen, zij geeft Kinderzang en Spel op de L. Simonsschool.
De tocht naar de stad was, ondanks de regen, overweldigend! Zoveel groen, palmbomen, dichte bossen, nog nooit zoveel bomen bij elkaar gezien!
Na een uurtje rijden kwamen we moe aan bij onze verblijfplaats voor de komende maanden. Redelijk hevige confrontatie... Een tropengeur, weinig luxe (wel een tv, die we nog niet hebben opgezet!), al onmiddellijk een paar muggenbeten, een salamander die over de keukenmuur kruipt (en er nu nog altijd zit! We zouden hem al niet meer kunnen missen!). Dat was voor Amber en mij toch een eerste moeilijk moment, we voelden ons een beetje verloren. Ik heb dan maar troost gezocht op het thuisfront en dat ook gevonden (bedankt muppie!!).
De volgende morgen zag het er allemaal al helemaal anders uit. Het weer was nog wel niet geweldig, maar een goede nachtrust had ons toch beide goed gedaan.
Na het ontbijt kwam de taxi ons halen voor een eerste bezoek aan onze stageschool.
Veel leerkrachten met stuk voor stuk ononthoudbare namen, geen ramen, een strenge juf Ina en een directielokaal dat meer op een kippenhok leek! Die Surinamers kunnen echt met honderd dingen tegelijk bezig zijn!
Daarna is Ina met ons en de anderen naar de andere stagescholen gereden en enkele praktiche zaken geregeld (een Surinaamse SIM-kaart => nummer 5978967719 moet misschien wel een plus voor, berichtjes kunnen best naar mijn gewoon nummer gestuurd worden, ze komen niet aan op de Surinaamse, een stratenkaart van Paramaribo, wat wel nodig is, ik heb nog steeds geen Aha-Erlebnis gehad in de stad en ben er toch al ettelijke keren doorgereden, gewandeld, gefiets, gebust...)
We zijn afgezet bij het huis waar de andere studenten in verblijven, wat een verschil in luxe! Geen stank, geen salamanders, een vloer waar je op blote voeten durft lopen, maar niet echt het avontuurlijke gevoel natuurlijk! Dan zijn we op zoek gegaan naar eten en hebben we een roti shop gevonden, halleluja, straf spul!!! Ik schrok ervan dat mijn maag en darmen er zo positief op reageerden, onze monden stonden in brand!
De volgende dag werden we verwacht op het commissariaat voor een inburgeringscursus. Wat hebben we daar geleerd? Wees voorzichtig!!!! Dat zullen we dan ook maar doen! We zijn daarna ook voor het eerst naar de Waterkant gegaan, net Bangkok, zo’n drukte en hitte!!! Dan hebben we daar de bus genomen (tegen dat je doorhebt waar de bus staat die je nodig hebt, duurt even! Prijs uzelf gelukkig met de Roosevelt!!)
In de late namiddag zijn we dan fietsen gaan huren, wat een opluchting! De automobilisten rijden hier als cowboys! Na verschillende ritjes heb ik nog altijd de verkeersregels niet door! Ik denk dat die er niet zijn, de snelste krijgt voorrang en fietsers en wandelaars moeten oppassen, het rijk van koning Auto! De Surinamers fietsen ook niet, alleen de stagaires of de witte meiden zoals ze hier zeggen!
Kort samengevat is het hier dus al wel goed meegevallen, we voelen ons stilaan thuis op ons appartementje, we beginnen onze buurt al wat te kennen, we beginnen mekaar al wat te kennen en het weer slaat ook stilaan om (iedereen heeft al een couchke zoals ze zeggen!)
De Surinamers vallen ook reuze mee, een warm, gastvrij en humoristisch volk. Zelfs op de openbare instanties maken ze grapjes in hun officiële voordrachten. We voelen ons hier echt welkom en dat doet wel deugd!
-
12 Februari 2008 - 21:21
Michiel:
Ik ben blij dat je er een beetje van kan genieten Saartje! Wat is het er avontuurlijk, ik zou er percies zo heen willen gaan!!
x -
12 Februari 2008 - 22:13
Mama:
Lieve Sara
Ik ben blij te lezen dat je het goed stelt! En ik kijk altijd uit naar onze "chat"momenten!
En je hebt er weer een achternichtje bij... Stella! (maar dat wist je al van t chris he!)
Lieve schat, doe dat nog goed!
Dikke kus!
-
13 Februari 2008 - 07:33
Annemie:
Wow, heerlijk je verhaal zo te lezen, en vooral: ik ben blij dat het je goed gaat!
Dikke kus! -
13 Februari 2008 - 11:06
Svenneke:
Hey Lieve sara...
Ik ben blij te horen dat het goed gaat...
k hoop echt dat je heel wat ervaring opdoet ginder, ik ben stiekem heel jaloers op je!
Het ga je goed lieve sara, tot binnenkort!
Sven X X X groetjes aan Amber! -
13 Februari 2008 - 11:39
Dorien:
Amai, Sara, ik krijg spontaan een krop in mijn keel als ik je verslag zo lees. Van de ene kant valt het allemaal blijkbaar mee, van de andere kant dan ook weer niet... Spannend dus.
Hopelijk kan je er met volle teugen genieten van al de dingen die je meemaakt.
Wees voorzichtig!
Groetjes vanuit het koude (2°C) Hoogstraten,
Dorien -
13 Februari 2008 - 17:15
Stien:
Hej Sara,
Tof om je verslagjes te kunnen lezen!
Ik hoop dat je het er naar je zin hebt en dat je ook een fijne stage hebt.
Geniet van alles en hopelijk heb je vaak vrij om veel te kunnen bezoeken, op strand te gaan liggen en couchke boven couchke te krijgen.
dikke bees uit Gent -
13 Februari 2008 - 19:25
Tom:
Zo ver weg en toch precies zo dichtbij, geniet ervan!
groetjes -
13 Februari 2008 - 22:50
Tante Nora:
Sara, wat een avontuur! Gelukkig krijg je zoveel indrukken dat je volgens mij zo minder tijd krijgt om aan Hoogstraten en omstreken te denken. Als ik het goed begrijp heb je nog geen echte stage gelopen. Ook dat zal wel verrassend zijn denk ik. Ik zal jouw wedervaren zeker opvolgen. Let toch maar op zo op die fiets in dat druk verkeer.
Zaterderdag is het de bijeenkomst van de Kaviacs en ik zal zeker het juweel dragen. Ik heb het al verschillende malen gedragen en ik krijg er complimenten voor. Goed hé? Ik ga de schoonzussen eens echt jaloers maken sie. Ze hadden ook maar moeten komen na! Het weer was hier enkele dagen erg zacht, echt lente. Vandaag is het guur , koud en mistig, gezellig binnenweer. Livina heeftwerk gevonden bij het Rode Kruis. Ze is stafmedewerkster voor de organisatie van zomerkampen voor kansarme kinderen. Echt iets voor haar vind ik. Het is wel in Mechelen en dat is vanuit Oelegem niet echt handig. Ze verliest zo elke dag 3 uur. Toch klaagt ze niet want ze heeft echt niet lang moeten solliciteren.
Geniet nog van al de indrukken en een goede stagetijd.
Een lieve groet
Tante Nora -
15 Februari 2008 - 21:17
Mieke:
Tof dat we zo kunnen volgen. Ik heb aan ons Indi laten zien waar je nu bent op de wereldkaart maar ze snapte het nog niet denk ik. Eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers!!! Doe da nog goe!!
Kan je je mails ook lezen zal morgen nog een mail sturen met goed nieuws??!!
Groetjes en een dikke kus
Mieke en Indi -
17 Februari 2008 - 23:15
Bodrum Tine:
Hey schattie!
je hebt precies al je portie avontuur gehad! And it's just getting started! Geniet ervan!!!
kussie x -
18 Februari 2008 - 22:05
Bart:
Leuk om te kunnen lezen dat alles goed met je gaat. Wist je trouwens dat je goed kunt schrijven?
Ik hoop dat jij je daar ook snel thuis kunt voelen want dat is ook heel belangrijk.
Groetjes -
20 Februari 2008 - 11:09
Sara:
Hoi Sara,
Ik ben al een paar keren begonnen aan een mailtje naar jou, maar heb het telkens weer gewist... Nu zet ik door tot de laatste letter!
Leuk om te lezen dat je het goed stelt daar. Hier vliegen de dagen weer voorbij zonder dat er ook maar iets spectaculairs gebeurt... De volleybal staat ook op een behoorlijk laag pitje op dit moment. Ik heb een scheurtje in mijn kuit en moet zeker nog 2 weken rusten. Door de verhuis, een overvolle "werk"agenda slaag ik er zelfs niet in om iets te gaan drinken op dinsdag- of zaterdagavond. Zodra ik terug een klein beetje "bij mn positieve ben", ga ik terug trouw op post zijn elke training en match EN krijg jij van mij wekelijks een verslagje van de training, match, de laatste pikante roddels...
Lieve Sara, geniet van de vele indrukken die daar over je heen komen! Ik ben razend benieuwd naar alle mooie verhalen als je terug komt... Ondertussen blijf ik je hier een beetje volgen!
Big kiss! -
20 Februari 2008 - 13:19
Hilde :
Hoi Sara
Ik hoor dat het allemaal goed gaat en ook in het verre Paramaribo zijn kinderen hetzelfde als hier, in het begin even goed streng zijn en dan eten ze na een paar weken uit je hand.
Stel het wel en geniet van de vrije uurtjes om wat van de omgeving te bekijken.Nog veel lesgeefgenot en natuurlijk veel plezier.
groetjes
Hilde V.T. -
20 Februari 2008 - 17:48
Lieve:
Hey Sara,
Geniet maar van je tijd daar! Hier is't koud, maar wel zonnig gelukkig :-)
Groetjes! -
20 Februari 2008 - 19:35
Mie:
Oeps... berichtje hierboven staat op naam van Sara. Ai ai ai. Goed gedaan, Mie!!
OK, kwam dus van mij hé
x -
23 Februari 2008 - 10:28
Stefan Verboven:
Hoi Sara
Leuk om je te kunnen volgen via internet! We missen je nu al op de repetities van Vialta. Nog veel succes met je lesgeven ginder en geniet ook van het mooie weer, de mooie natuur en de mensen.
Vele groeten van Stefan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
